.

xxx

Showing posts with label ကရင္႐ိုးရာ. Show all posts
Showing posts with label ကရင္႐ိုးရာ. Show all posts

December 3, 2012

ကရင္႔ရုိးရာဒံုးအက

Unknown | 12/03/2012 05:21:00 PM | Best Blogger Tips














ကရင္႔ရုိးရာဒံုးအက

ကရင္လူမ်ဳိးတို႔၏ဘ၀ ကရင္လူမ်ိုးတို႔၏ အလွကို ထင္ဟပ္ေဖာ္က်ဴးေသာ အကတစ္မ်ဳိးကို ျပပါဟုဆိုလွ်င္ ကရင္လူမ်ဳိးတို႔ ျမတ္ႏုိးခင္တြယ္ေသာ ဒံုးအကကိုျပရေပလိမ္႔မည္။ ဒံုးအကသည္ စုေပါင္း၍ သြက္လက္ျမဴးၾကြေသာ စည္းလံုးညီညြတ္မႈကို အေျခခံသည္႔အကျဖစ္သည္။ ကရင္လူမ်ုိးတို႔ ညီညြတ္ေသာ အစဥ္လည္းတက္ၾကြေသာ စိတ္ဓာတ္ကို ဒံုးအကတြင္ ျမင္ေတြ႔ႏုိင္သည္။ တက္ၾကြညီညြတ္ေသာ လူမ်ဳိး၏ ျမဴးၾကြလႈပ္ရွားေသာ အကဟူ၍ ဆိုႏုိင္သည္။

ကရင္မ်ဳိးႏြယ္စုႏွင္႔ဒံုး အက
ကမၻာေပၚရွိ တိုင္းျပည္ႏုိင္ငံအသီးသီးမွ လူမ်ဳိးအသီးသီးတို႔သည္ ကိုယ္ပိုင္ ယဥ္ေက်းမႈအကမ်ား ရွိၾကသည္။ ႏုိင္ငံႏွင္႔ လူမ်ဳိးကိုလိုက္၍ ယဥ္ေက်းမႈအရ ကိုယ္ပိုင္အကမ်ား၊ တူရိယာမ်ားလည္းရွိၾကေပသည္။ ယင္း ကိုယ္ပိုင္အက ယဥ္ေက်းမႈကို အမ်ဳိးသားဟန္၊ အမ်ဳိးသားမာန္တို႔ျဖင္႔ ထိန္းသိမ္းျခင္းျမွင္႔တင္ျခင္း ျပဳၾကကုန္သည္။

ကရင္လူမ်ဳိးတို႔သည္လည္း ရုိးရာ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္သည္႔ ဒံုးအကသည္ လူမ်ဳိးႏွင္႔အတူ တည္ရွိလာခဲ႔သည္။ လူမ်ဳိး၏ ယဥ္ေက်းမႈ ကိုယ္ပိုင္ အေမြအႏွစ္အျဖစ္လည္း အစဥ္အဆက္ ထိန္းသိမ္း၍ ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ျခင္း ေခတ္ႏွင္႔စနစ္တို႔ကို ထင္ဟပ္ႏုိင္ေသာ ျမွင္႔တင္ျခင္းကိုလည္း ျပဳျမဲရွိၾကသည္။ ကရင္ဒံုးအကမွာျမဴးၾကြ၍ ကိုယ္၊လက္၊ေျခ၊ ေခါင္း တစ္ကိုယ္လံုး လႈပ္ရွား၍ လ်င္ျမန္စြာ ကခုန္ရသည္။ ပမာႏႈိင္းေသာ္ ကရင္ဒံုးအက၏ လႈပ္ရွားမႈသည္ အေနာက္တုိင္းမွ အေအးဒဏ္မ်ားကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ျမဴးတူးလႈပ္ရွားေသာ အကမ်ဳိးႏွင္႔ ဆင္တူသေယာင္ရွိေနေပသည္။

ဒံုးအက၏မူလအစ
ကရင္ဒံုးအကသည္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ရာမွ အစျပဳ၍ျဖစ္ေပၚခဲ႔သည္ဟု ေရွးဘိုးဘြားဘီဘင္တို႔က အဆိုျပဳထားရစ္ခဲ႔ၾကသည္။ ကျခင္း ခုန္ျခင္းမျပဳႏုိင္ခဲ႔သည္႔ အစဦးပိုင္းတြင္ သီဆိုျခင္းကိုစခဲ႔သည္။ ယင္းမွတီးမႈတ္ျခင္း ထို႔ေနာက္သီဆိုျခင္းႏွင္႔ တြဲ၍ တီးမႈတ္ျခင္း ရွိလာ၏။ ထိုသို႔သီဆိုျခင္း တီမႈတ္ျခင္း တြဲလာ၍ မေရွးမေႏွာင္းပင္ ကခုန္ျခင္းကိုပါ တြဲ၍ သီဆိုကခုန္လာခဲ႔ၾကသည္။

သမိုင္းအရ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ပါးမီးယား ကုန္းျပင္ျမင္႔မွ ဆင္းသက္ခဲ႔ဲၿပီး အဆင္႔ဆင္႔ ေျပာင္းေရြ႔လာခဲ႔ရာ ဂိုဘိီသဲကႏၱာရကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး တိဗက္ကုန္းျပင္ျမင္႔ အေရွ႔တရုတ္ျပည္ ယန္စီက်န္ျမစ္အနီး ေတာေတာင္မ်ားတြင္ ႏွစ္ပါင္းမ်ားစြာ အေျခစိုက္ ေနထိုင္ခဲ႔သည္ဟုဆိုသည္။ ထိုေဒသမ်ားတြင္ ေနထိုင္ခဲ႔စဥ္ ေတာင္ယာမ်ားကို အဓိက လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကသည္။ ေတာင္ယာမွ စပါးရိတ္သိမ္း၍ တလင္းမ်ားတြင္ စပါးမ်ားကို ေျခြခ်နယ္သည္႔အခါ အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးတို႔က ညီညီညာညာ ေတး၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာမ်ားကိုသီဆိုၾကသည္။ ထို႔သို သီဆိုရာတြင္ အမ်ဳိးသားအခ်ဳိ႔က ေကာက္ႏွံစပါးသီးႏွံမ်ားကို ပိုမိုေကာင္းမြန္၍ ပိုမိုထြက္ရွိျခင္းကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ကခုန္ၾကသည္။

မ်ဳိးမည္ေထြျပား ဒံုးအကမ်ား
ကရင္ဒံုးအကသည္ ေခတ္အလိုက္ လူေနမႈစနစ္ကို ထင္ဟပ္၍ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာခဲ႔ၿပီး ထိုသို႔ေျပာင္းလဲမႈတြင္ ဒံုးအမ်ဳိးအစားကို လိုက္၍ တည္ရွိေနၾကသည္။ ေခတ္ႏွင္႔ စနစ္တို႔၏ အခိ်န္အခါအရလည္း ဒံုးအမ်ဳိးအစားမ်ားကို ခြဲျခား၍ ေခၚေ၀ၚၾကသည္။

(၁) ေရွးေဟာင္းဒံုးအက (တုင္ၟယွာထူ႔ (သို႔) တုင္ၟယွာၟလု္ဖႜံဳ)
ေရွးဦးဆံုးကာလအားျဖင္႔ စစ္ႀကိဳေခတ္မတိုင္မီအထိ ကျပေသာဒံုးမ်ားကို (တံုယွာလု္ဖႜံဳ) ေရွးဒံုးအကအျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကသည္။ ေရွးဒံုအကသည္ ေရွးအခါကပင္ အမ်ဳိးသားႀကီးမ်ားသာ ကျပေလ႔ရွိရာ ယုခုအခါမွာလည္း အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ရွိ အမ်ဳိးသားတို႔က ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ေအာက္ေမ႔ဘြယ္အျဖစ္ ကျပေလ႔ရွိသည္။ အေခၚအေ၀ၚအားျဖင္႔လည္း သက္ႀကီးဒံုးဟူ၍ ေခၚၾကသည္။ ေခတ္ေပၚဒံုးမ်ားသည္ အပ်ဳိလူပ်ဳိတို႔သာ ကခြင္႔ရွိေသာ စည္းကမ္းရွိရာ အိမ္ေထာင္က်၍ သီဆိုကျပမႈ ၀ါသနာထက္သန္သူတို႔က သက္ႀကီးဒံုးတြင္ ၀င္ေရာက္ကျပၾကသည္။ ပရိသတ္မ်ားလည္း ယေနတိုင္ ေနရာေပး အားေပးေနဆဲရွိ၏။

(၂) ဇာတ္လမ္းဒံုး (ေခၚ) ဦးေခါင္းစြပ္ဒံုး (တုင္ၟထင္းပံု)
တိရစၧာန္ ဦးေခါင္းရုပ္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးစြပ္ၿပီး ကေသာဒံုးမ်ားကို ဦးေခါင္းစြပ္ဒံုး ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ေမ်ာက္ဦးေခါင္းစြပ္ဒံုး၊ ကြ်ဲဦးေခါင္းစြပ္ဒံုး၊ သမင္ဦးေခါင္းစြပ္ဒံုးႏင္႔ မိေက်ာင္းဦးေခါင္းစြပ္ဒံုးဟူ၍ ရွိၿပီး အမည္ႏွင္႔ယွဥ္၍ ဇာတ္လမ္း၀တၳဳ ကျပၾကရာတြင္-
(၁) ေမ်ာက္ဒံုး (တုင္ဆ္ုအုဂ္) - ရာမလၡဏာဇာတ္လမ္း
(၂) ကြ်ဲဒံုး (တုင္ၟပု္ဏာ) - နံကရုိင္းကြ်ဲမဇာတ္လမ္း
(၃) သမင္ဒံုး (တုင္ၟထု္ရဲ) - သု၀ဏၰသာမဇာတ္လမ္း
(၄) မိေက်ာင္းဒံုး (တုင္ၟသ္ုမး) - ရွင္ေမြးလြန္းႏွင္႔ မင္းနႏၵာဇာတ္လမ္း
ထို႔အျပင္ ကျပေသာ ဇာတ္လမ္းအရ အမည္နာမတြင္လာေသာ ဒံုးအမ်ဳိးအစားလည္း ရွိေသးသည္။ ဆဒၵန္ဆင္မင္း၀တၳဳခင္း၍ ကျပေသာဒံုးကို (တုင္ကု္ဆင္႔အြာ) ဆင္မင္းဒံုးဟူ၍လည္းေကာင္း ေ၀သႏၱရာ ၀တၳဳခင္း၍ ကေသာဒံုးကို (တုင္၀ိသႏၱ၀္) ဟူ၍လည္းေကာင္း ေခၚဆိုၾကသည္။ ေတမိ၀တၳဳ၊ ေဒြးမယ္ေနာ္ ၀တၳဳမ်ားကိုလည္း သီခ်င္းစပ္ဆို သီကံုးကျပေလ႔ရွိသည္။

(၃) သူ႔သေဘာသူေဆာင္ေသာဒံုး (တုင္ၟစင္ကု္ဍယ္)
ကရင္႔အေခၚ (စင္ကု္ဍယ္) ဆုိေသာစကားသည္ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ (သို႔မဟုတ္) သေဘာရွိ ဟူ၍ အဓိပၸာယ္ရသည္။ သိုေၾကာင္႔ ထိုဒံုးကိုကရာတြင္ သီခ်င္းကို ညီညီညာညာ ဆိုၾကေသာ္လည္း ကကြက္တြင္ ကခ်င္တာက ေရႊ႔ခ်င္တာေရႊ႔ ဆုတ္ခ်င္တာဆုတ္ ထခ်င္တာထ ထိုင္ခ်င္တာထိုင္ မင္းသားအက ေဇာ္အက လူျပက္က သန္ရာသန္ရာက၍ သူ႔သေဘာ သူေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြကင္ စည္းက်၍ သီခ်င္းဆံုးေသာအခါ ၿပိဳင္တူရပ္၍ ၿပိဳင္တူလက္ခုပ္တီးၾကသည္။ ထိုအကသည္ ဟာသေျမာက္ေစရန္ အဆိုတစ္မ်ဳိး အကတစ္မ်ဳိးျဖင္႔ ပရိသတ္မ်ား တ၀ါး၀ါးႏွင္႔ သေဘာေတြ႔ မေနာေခြ႔ရေသာ အကျဖစ္သည္။

(၄) အမဂၤလာဒံုး (တုင္ၟကု္ေရင္ၟဏီ႔႔)
တုင္ကု္ေရင္ၟဏီ႔ (ေခၚ ) အမဂၤလာဒံုးသည္ ဘုန္းႀကီးပ်ံပြဲတြင္ ကေလ႔ရွိေသာ ဒံုးျဖစ္သည္။ ဘုန္းႀကီးပ်ံပြဲမွတပါး ကခြင္႔မရွိသာ အကန္႔အသတ္ျဖင္႔ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိသည္။ ဒံုးကိုယာယီဖြဲ႔စည္္းၿပီး လူသူမ်ား မျမင္ေသာရေနရာတြင္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ က်ိတ္၍ ဒံုးတိုက္သင္ၾကားရသည္။ ဒံုးအဖြဲ႔သားတို႔သည္ ရုပ္ဖ်က္ထားၾကသည္။ မ်က္ႏွာကိုအိုးမဲသုတ္၍ မ်က္ကြင္းကို ထံုးျဖဴမ်ား ကြင္းထားၾကသည္။ ခါးေတာင္းက်ိဳက္သူ ေျခေထာက္တြင္ ျခဴဆြဲထားသူ လည္ပင္းတြင္ ခေလာက္ဆြဲသူ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဟာသလုပ္၍ ဘုန္းႀကီးပ်ံ စ်ာပနာရွိရာသို႔ ၀င္ေရာက္ၿပီး ကျပၾကသည္။

ဒံုးကရာတြင္ ဘုန္းႀကီးပ်ံ အေလာင္းစင္ျပာႆဒ္ကို အေပ်ာ္သေဘာျဖင္႔ ေရႊ႔လိုေရႊ႔ တဖန္ထမ္းယူၿပီး ရြာျပင္တစ္ေနရာေရာက္ေအာင္ ယူေဆာင္သြားတတ္သည္။ ထိုအခါ ဘုရားဒကာ ပြဲဒကာတို႔က ေတာင္းပန္ေခ်ာ႔ေမာ႔ၿပီး သူတို႔ေတာင္းေသာ ေငြေၾကးကို ဆုအျဖစ္ေပးရသည္။ သူတို႔ေက်နပ္မွ အေလာင္းစင္ ျပာႆဒ္ကို ေနရာတြင္ ျပန္ေရႊ႔ထားၾကသည္။ အမဂၤလာဒံုးသည္ ဟာသတစ္မ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ရုတ္တရက္ထြင္ကေသာ ဒံုးျဖစ္သည္။

(၅) ေမာင္ရုိ႔ဒံုး (တုင္ၟမင္ယို၀္႔)
၁၉ ရာစုေခတ္ေႏွာင္း၊ ၂၀ ရာစုေခတ္ဦးတြင္ ကရင္ဒံုးအကသည္ တစ္မ်ဳိးေျပာင္းလဲလာခဲ႔သည္။ ထိုေျပာင္းလဲမႈသည္ ဆန္းသစ္ေသာ ေျပာင္းလဲမႈအျဖစ္ ယေန႔တိုင္ ထင္ရွားလာခဲ႔ေပသည္။ ္။ ေမာင္ရုိ႔ဒံုးမ်ား ကျပလာေသာအခါ သီကံုးေသာ သီခ်င္းမ်ားက ဆန္းသစ္၍ ေခတ္မီလာသည္။ အထူးသျဖင္႔ ေထာက္ျပသတိေပး ပညာေပးဆံုးမျခင္း ဆန္ဆန္ရွိလာသည္။

ဒံုးကရန္ ဒံုးအဖြဲ႔သားအားလံုးက ညီညီညာညာထိုင္၍ ေနရာယူၿပီးသည္႔အခါ ဒံုးေခါင္းေဆာင္လုပ္သူက ေမာင္ရုိ႔ ေမာင္ရုိ႔ ဟူ၍တိုင္ေလသည္။ ထိုအခါ ဒံုးအဖြဲ႔သားတို႔က ေလ႔ေလ႔ ေလ႔ေလ႔ ဟူ၍ ျပန္ဆိုေလသည္။ ထိုသို႔ ေမာင္ရုိ႔ ေမာင္ရုိ႔ အစခ်ီ အခ်က္ေပး သီဆိုျခင္းကို စြဲၿပီး ေမာင္ရုိ႔ဒံုး (တုင္ၟမင္ယို၀္႔) ဟူ၍ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ ေမာင္ရုိ႔ဒံုးသည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ ေရပန္းအစားဆံုးျဖစ္ေန၍ ေခတ္ဒံုးအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားၾကေလသည္။

(၆) ကေလးသူငယ္ဒံုး (တုင္ၟဆု္ဃွီ႔ေဖါဟ္)
ကေလးသူငယ္ကေသာ ဒံုးျဖစ္၍ ယဥ္ေက်းမႈ ေမာင္မယ္ေလးဒံုးဟူ၍ ေခၚၾကသည္။ အထူးသျဖင္႔ လူမႈ၀န္ထမ္း အႀကိဳမူလတန္းေက်ာင္းမ်ားမွ သားသား မီးမီးတို႔က ကျပေလ႔ရွိရာ မိဘမ်ား ႏွလံုးပီတိၾကည္ေမြ႔ရေသာ ဒံုးအကျဖစ္သည္။

(၇) အမ်ဳိးသမီးပ်ဳိဒံုး (တုင္ၟဆ္ုဃွီ႔မူး)
ဤဒံုးမ်ဳိးမွာ အမ်ဳိးသမီးတို႔ႏွင္႔သာ ဖြဲ႔စည္းၿပီး ကေလ႔ရွိရာ အမ်ဳိးသမီးပ်ဳိဒံုးဟူ၍ ေခၚၾကသည္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ားဒံုးသည္ သစၥာမတည္ေသာ ေယာက်္ာတို႔၏အေၾကာင္း ကတိမတည္ သစၥာမခိုင္ ခ်စ္ႏွလံုးသားတြင္ အေလးအနက္ မရွိတတ္ျခင္းကို သီခ်င္းမ်ား သီကံုးစပ္ဆိုလ်က္ ရွိတတ္ျပန္သည္။

(၈) လူပ်ဳိဒံုး (တုင္ၟဆု္ဃွီ႔ခြါ႔)
လုပ်ဳိဒံုးသည္ အမ်ဳိးသား လူပ်ဳိမ်ားတို႔ျဖင္႔သာ ဖြဲ႔စည္း၍ ကေသာဒံုးျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသား လူပ်ဳိဒံုးသည္လည္း အမ်ဳိးသမီးတို႔ သစၥာမတည္ ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္တတ္ျဖင္းကို သီခ်င္းသီကံုးစပ္ဆိုလ်က္ ရွိတတ္ျပန္သည္။

(၉) အပ်ဳိလူပ်ဳိဒံုး (တုင္ၟမူးဏင္ဖူသးခြါ႔)
အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးအခ်ဳိးက် ပါ၀င္ဖြဲ႔စည္း၍ ကေသာဒံုးကို အပ်ဳိလူပ်ဳိဒံုးဟူ၍ ေခၚၾကသည္။ အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီး အခ်ဳိးက်ဖြဲ႔စည္းျခင္းသည္ ၾကည္႔၍ေကာင္းရံုသာ မဟုတ္ပဲ ကႀကိဳးကြက္ ေဖာ္ရာတြင္ ပိုမိုဆန္းျပား၍ ေကာင္းမြန္ေစရန္ျဖစ္သည္။
ေခတ္ႏွင္႔အညီ
မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ ယဥ္ေက်းမႈဒံုးသည္ ဆန္းသစ္ေသာ တီထြင္မႈမ်ား ရွိလာၿပီး ေခတ္ႏွင္႔အမီ လိုက္လာ၍ ဒံုးေလာကတြင္ ေရပန္းအစားဆံုးျဖစ္သည္။ အကႏွင္႔ ေတးသီခ်င္းမ်ားကို ဆန္းသစ္ေအာင္ တီထြင္လာျခင္းသာမက ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမွာလည္း အမ်ဳိးသားရုိးရာ၀တ္စံုကို ပို၍လွပေသသပ္ေစရန္ အထက္ေအာက္ပနံလိုက္ အေရာင္မ်ားလည္း တင္႔တယ္ေအာင္ ေရြးခ်ယ္ဆင္ျမန္းလာၾကသည္။

ယဥ္ေက်းမႈဒံုးသည္ အကႏွင္႔ ကႀကိဳးကကြက္မ်ားကို ဦးစားေပးသလို ေတးသီခ်င္းကိုလည္း အဓိကထား၍ ထိထိမိမိ သီကံုးစပ္ဆိုေလ႔ရွိသည္။ အထူးသျဖင္႔ စစ္မွန္ေသာ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမဴကို ထိန္းသမ္းေဖာ္ထုတ္ေရး ယဥ္ေက်းမူအေျခခံ၏ ပဓာနအက်ဆံုးျဖစ္သည္႔ စာေပပညာကို သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ေရး အခ်င္းခ်င္းေသြးစည္းေရးႏွင္႔ လူမ်ဳိးဂုဏ္ ထိန္းသိမ္းျမွင္႔တင္ေရးကိုလည္း တ္ုက္တြန္းသီဆိုၾကသည္။ ထို႔အတူၿပိဳင္ပြဲ၀င္ဒံုးမ်ား ျပည္ေထာင္စုေန႔သို႔ တက္ေရာက္တင္ဆက္ေသာ ဒံုးမ်ားတြင္ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး အဖ်က္သမားေခ်မႈန္းေရး ေသြးခြဲစနစ္ တိုက္ဖ်က္ေရးစသည္႔ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေရးစပ္၍ ပညာေပးတိုက္တြန္း သီဆိုလ်က္ အကကိုလည္း သြက္လက္ျမဴးၾကြ လႈပ္ရွား၍ ကၾကသည္။

ေခတ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္
ကရင္ဒံုးအကသည္ တသမတ္တည္း တည္ေနျခင္းကား မရွိပါေခ်။ ေခတ္ကာလအေျခအေနကိုလိုက္၍ အေဟာင္းမ်ား ခ်ဳပ္ျငိမ္းၿပီး အသစ္မ်ား ေပၚထြန္းလ်က္ဟူေသာ နိယာမတရားႏွင္႔အတူ ကရင္ဒံုးအကသည္လည္း ေခတ္ႏွင္႔အညီ ေျပာင္းလဲသစ္လြင္လာခဲ႔သည္။ ဆန္းသစ္ေသာ တီထြင္မႈမ်ားလည္း ရွိလာ၍ ဒံုးအကသည္ တဟ္ေခတ္မွတစ္ေခတ္ အသြင္မ်ား အႏွစ္သာရမ်ား ေျပာင္းလဲလာခဲ႔သည္။

သို႔ရာတြင္ ေခတ္ကိုထင္ဟပ္၍ (တုင္ၟဆ္ုဃွီ႔လာ) ယဥ္ေက်းမႈဒံုးမ်ားက ေရပန္းစားေနေသာ္လည္း ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ေအာက္ေမ႔ဖြယ္အျဖစ္ ေရွးေဟာင္းဒံုးအက (တံုယွာလု္ဖႜံဳ) ကိုလည္း တစ္ခါတစ္ရံ ျပန္လည္တင္ဆက္ကျပၾကသည္။ ေရွးေဟာင္းဒံုးသည္ ကရင္လူမ်ဳိးတို႔၏ ေရွးျဖစ္ေဟာင္းကို တေျမ႔ေျမ႔ ျပန္လည္လြမ္းဆြတ္ေသာ အကႏွင္႔သီခ်င္းတို႔က ထိထိမိမိ သီဆိုကျပေလ႔ရွိသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးေန႔ အထိမ္းအမွတ္ျပဳသည္႔ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ပထမအႀကိမ္တြင္ တိုင္းရင္းသားအကမ်ား ကျပတင္ဆက္ရာ၌ ထိုစဥ္က ဘားအံၿမိဳ႔နယ္ ေကာ႔မကယ္ရြာမွ ေရွးေဟာင္းဒံုး (တုင္ၟယွာလု္ဖႜံဳ) ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႔တြင္ သြားေရာက္တင္္ဆက္ခဲ႔ရာ လြတ္လပ္ေရးဒိုင္းဆု ဆြတ္ခူးရရွိခဲ႔ၿပီး ယေန႔တိုင္ ဂုဏ္ယူမဆံုး ေျပာဆိုျမဲရွိေသးသည္။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္
မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ဒံုးအကသည္ ယဥ္ေက်းမႈဒံုးေဖာ္ထုတ္ေရးႏွင္႔ ေဖ်ာ္ေျဖေရးတို႔အျပင္ ကရင္လူမ်ဳုိးတို႔အား သီခ်င္းျဖင္႔ ပညာေပး သတိေပးရာတြင္ ထိေရာက္လ်က္ရွိေနသည္။ သီခ်င္းမွ ျဖစ္ေပၚေသာ အသိေပးပညာမႈသည္ ကရင္လူမ်ဳိးတို႔၏ သဘာ၀က အထူးႏွစ္ၿခိဳက္လ်က္ရွိသည္။

အကႏွင္႔ ေတးသီခ်င္းမ်ားကို ဆန္းသစ္ေအာင္ တီထြင္မႈရွိေသာ္လည္း မူလယဥ္ေက်းမႈ မထိခိုက္ေရးကို အထူးၾကပ္မထားၾကသည္။ လြပ္ေရးရရွိၿပီး ေနာက္ပိုင္းကာလတြင္ ကရင္ဒံုးအကသည္ အမ်ဳိးသားကိုယ္စားျပဳေသာ အကအျဖစ္ တည္ရွိလာခဲ႔သည္။ ကရင္လူမ်ဳိးတို႔ ပြဲေတာ္တိုင္းသည္ ကရင္ဒံုးအကသည္ မပါလွ်င္ မစည္ကားသလို အမ်ဳိးသားအတြက္ ကိုယ္စားျပဳရာမွာလည္း ဒံုးအကထက္ ထိေရာက္ေသာအက မရွိေသးေခ်။ ဒံုးအကသည္ ကရင္လူမ်ဳိးတို႔ ႏွလံုးသည္းပြတ္ဟူ၍ ေခၚဆိုႏုိင္သလို ကရင္လူမ်ဳိးတို႔အား ေရွ႔ေဆာင္စည္းရုံးရာမွာလည္း စြမ္းအားထက္ျမက္လွသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္အေရးဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ဒံုးအက၏ေရွ႔ေဆာင္မႈသည္ အထိေရာက္ဆံုးႏွင္႔ အက်ယ္ျပန္႔ဆံုးေနရာယူခဲ႔သည္။

ဒံုးၿပိဳင္ပြဲမွသည္
ကရင္ဒံုးအကမ်ားသည္ တိုးတက္ျမင္႔မားလာျခင္း အေျခခံသည္ ဒံုးၿပိဳင္ပြဲမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒံုးအကႏွင္႔ ယွဥ္တြဲေလ႔ရွိေသာ (ရာဓနာ) ေခၚ (ဆုေတာင္းပတၳနာ) ျပဳျခင္းသည္လည္း ေခတ္မီဆန္းသစ္ေသာ ဆုေတာင္းသီခ်င္မ်ား သီဆိုလာၾကသည္။

ယေန႔ျပည္နယ္အတြင္း ျပည္နယ္ေန႔အထိမ္းအမွတ္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္တြင္ ဒံုးအကၿပိဳင္ပြဲမ်ားကို တခမ္းတနား ထည္႔သြင္းက်င္းပၿပီး ဒံုးမ်ား၏ အရည္အေသြးကို ဆန္းစစ္လ်က္ရွိသည္။ ဒံုးအဖြဲ႔မ်ားသည္ တစ္ရြာတစ္ဖြဲ႔ တစ္ဖြဲ႔တစ္မ်ဳိး ေတးသီခ်င္းဆန္း အေၾကာင္းအရာအဖံုဖံု ကႀကိဳးကကြက္ အလွည္႔အေျပာင္းမ်ဳိးစံုႏွင္႔ မရုိးႏုိင္ရွိေနသလိုအခ်ဳိ႔က ဒံုးအကထက္ ေတးသီခ်င္းသီဆိုျခင္းကို နားေထာင္မွတ္သားေလ႔ရွိသည္။

အစႏွင္႔အဆံုး ဆုမြန္ေတာင္းျခင္း
မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ၿပိဳင္ပြဲဒံုးမ်ားသည္ ၿပိဳင္ပြဲကရန္ အစတြင္လည္းေကာင္း က၍ၿပီးဆံုးသည္႔အခါတြင္လည္းေကာင္း ပရိသတ္မ်ားအား ဆုေတာင္းပတၳနာျပဳျခင္း၊ ဆႏၵျပဳျခင္း၊ ေတာင္းပန္ျခင္းကို ဦးစားေပးၾကသည္။ ပရိတ္သမ်ားအား ခြန္းဆင္႔ျခင္းႏွင္႔ ခြင္႔လြတ္ရန္ ပန္ၾကားျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ အမ်ားဆံုး အသံုးျပဳေလ႔ရွိေသာ ဆုေတာင္းပတၳနာမ်ားမွာ .........
-ေအာဆြန္းလားဆိုက္ (အွ္ဆံင္းလာၟဆၚ) = က်န္းမာရႊင္လန္းပါေစ
-ရွဴးေမာက္လားဆိုက္ (ဃွဴးမုက္လာၟဆၚ) = ခ်မ္းေျမ႕ေအးခ်မ္းပါေစ
-ေဒါက္ပိုင္လားဆိုက္ ( ဍဳဂ္ပါင္လာၟဆၚ) = ကံုလံုျပည္႔စံုပါေစ
-ပလယ္ေတာ္လားဆိုက္ ( ပႜယ္တ၀္လာၟဆၚ) ခြင္႔လြတ္ႏုိင္ၾကပါေစ
-ေဖးဂိုင္းေဖးဗ်ာလားဆိုက္ ( ေဖွ္ဟါွင္ၟေဖွ္႓်ာလာၟဆၚ) = အားေပးသမႈျပဳၾကပါ
-က်ဳိက္သရိေထာင္းေထာ႔လားဆိုက္ ( က်ာ္ႀသီ႕ထင္းထ၀္႔လာၟဆၚ) = က်က္သေရတိုးတက္ပါေစ စသည္မ်ားျဖစ္၏။
ေဖာ္ျပပါ ဆုမြန္ေတာင္းျခင္းသည္ အခ်ဳိ႔အ၀က္သာ ျဖစ္သည္။ အမ်ားစုသံုးျခင္းမွာ ေအားဆြန္းလားဆိုက္ ( အွ္ဆါန္းလာၟဆၚ) က်န္းမာရႊင္လန္းပါေစဟူေသာ ဆုေတာင္းျခင္းျဖစ္သည္။ အဆိုပါဆုေတာင္းစကားသည္ ဒံုးကရာတြင္ သံုးစြဲေနျခင္းသာမက အခ်င္းခ်င္းေတြ႔ဆံု ႏႈတ္ဆက္ျခင္း စာခ်င္းဆက္သြယ္ျခင္း ျပဳရာမွာလည္း ထည္႔သြင္းအသံုးျပဳၾကသည္။



ျမစ္နဒီကိုးသြယ္ တြင္ေဖာ္ျပေသာ သတင္းကို မူရင္းအတိုင္းမွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဆက္လက္ဖတ္႐ွဳ႕ရန္

November 20, 2012

ကရင့္ရုိးရာ ေၾကးဖါးစည္

Unknown | 11/20/2012 09:47:00 PM | Best Blogger Tips
ကရင္ဘာသာအားျဖင့္ “ကႅဳိအုိ၀္တႅာအုိ၀္” ဟုေခၚသည့္
ကရင္ရုိးရာေၾကးဖါးစည္သည္ ကရင္ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈ၏
အေရးၾကီးဆုံး ျပယုဂ္မ်ားတြင္ တစ္ခု အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။
အလားတူ စည္မ်ားကုိ တရုတ္၊ မြန္ဂုိလီးယားႏွင့္ အျခားအ
ေရွ  ့ေတာင္အာရွေဒသမ်ားတြင္ ပ်ံ ့ႏွံ ့စြာ ေတြ ့ရသည္။
စည္အမ်ဳိးအစားငါးမ်ဳိးရွိရာတြင္ တစ္မ်ဳိးမွာ
 ကရင္ဖါးစည္ျဖစ္သည္။ ဖားစည္တြင္ လုံးရွည္ပုံ
ကုိယ္ထည္ရွိသည္။ မ်က္ႏွာျပင္သည္ အနည္းငယ္က်ယ့္အ
ျပန္ ့ၿပီး အလယ္ဗဟုိရွိ ၾကယ္ကုိ ၀န္းရံထားေသာ စုဆုံစက္၀ုိင္း
 သ႑ာန္မ်ဳိးစုံျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားသည္။ မ်က္ႏွာျပင္
ေထာင့္စြန္း၀န္းက်င္တြင္ ေလး သုိ ့မဟုတ္ ေျခာက္
အေရအတြက္ရွိေသာ ဖားမ်ား အကြာအေ၀း
တူညီစြာရွိၾကသည္။ ဖါးစည္အားလုံးသည္
အရြယ္အစားအမ်ဳိးအမ်ဳိး ေျပာင္းလဲမႈရွိၿပီး ၎တုိ ့ကုိ
ေသးငယ္ေသာ လက္ကုိင္ႏွစ္ခုျဖင့္ သယ္ေဆာင္ၾကသည္။
ဖါးစည္၏ မူလအစကုိ မည္သူမွ်ေသခ်ာ မသိပါ။ ကရင္ရုိးရာ
အဆုိအရမူ တစ္ေန ့သ၌ ဖူးေမာ္ေထာ္ဟု ေခၚေသာ
ကရင္အဘုိးတစ္ေယာက္သည္ သူ ့ထံ သုိ ့ ဦးတည္လာေသာ
 ေမ်ာက္ရုိင္းတစ္အုပ္ကုိ ေတြ ့ရသည္။ အသက္အႏၱရယ္ကုိ
ေၾကာင့္ရြံ ့ေသာေၾကာင့္ သူလည္း ေသခ်င္
ဟန္ေဆာင္လုိက္သည္။ ၎အခ်င္းအရာကုိ ေတြ
့ျမင္ရေသာအခါ အသုဘ အခမ္းအနားအတြက္ အုပ္စုထဲမွ
ေမ်ာက္မ်ားကုိ စည္ျပန္ယူခုိင္းေလသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္
ေမ်ာက္မ်ားသည္ ဖါးစည္(၃)မ်ဳိး ေရႊေရာင္၊ ေငြေရာင္ႏွင့္
အျဖဴေရာင္ဖါးစည္မ်ားကုိ ယူေဆာင္လာၾကသည္။ စည္မ်ားကုိ
တီးခတ္စဥ္အတြင္း ဖူးေမာ္ေထာ္က ထထုိင္လုိက္ရာ
ေမ်ာက္မ်ားက လန္ ့ၿပီး ထြက္ေျပးေသာေၾကာင့္
အျဖဴေရာင္ဖါးစည္သည္ ေရထဲသုိ ့ျပဳတ္က်သြားေတာ့သည္။
ဖူးေမာ္ေထာ္သည္ က်န္ရစ္ေသာဖါးစည္မ်ားကုိ
ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားထံ ယူေဆာင္လာၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ၎တုိ ့သည္
ကရင္လူမ်ဳိးတုိ ့၏ အျမတ္ႏုိးဆုံးအရာမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။
ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဖါးစည္မ်ားကုိ ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း “ကႅဳိထူးေဂၚ”ႏွင့္ ကႅဳိခြါ ့ေဆး”ပြဲေတာ္ကုိ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက်င့္ပခဲ့သည္။
ဆက္လက္ဖတ္႐ွဳ႕ရန္

November 13, 2012

ကရင့္ရုိးရာ ၾကဳိးက်စ္အက

Unknown | 11/13/2012 05:27:00 AM | | Best Blogger Tips
                                          


ကရင့္ရုိးရာ ၾကဳိးက်စ္အက



ဆက္လက္ဖတ္႐ွဳ႕ရန္

November 11, 2012

ကရင္႔ရုိးရာဓေလ႔ ေတးသီပြဲ (သို႔မဟုတ္) ၾသပြဲ

Unknown | 11/11/2012 10:37:00 PM | Best Blogger Tips
474167l68h9nknqq.gif

 
အေရွ႔ပိုးကရင္မ်ား အျမတ္တႏုိး ထိန္းသိမ္းျမွင္႔တင္ေသာ ရုိးရာဓေလ႔မ်ားအနက္ ႀသပြဲ (ေခၚ) ေတးသီခ်င္း သီဆိုပြဲသည္ တစ္ရပ္အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ ကရင္လူမ်ဳိးတို႔၏ ႏႈတ္မႈသီခ်င္းသီဆိုရာတြင္ ၾသပြဲသည္ ေရွးအက်ဆံုးျဖစ္သည္။ ၾသပြဲကို အေရွ႔ပိုးကရင္စကားျဖင္႔ (ဆု္အာင္လင္) ဆအိုင္ေလာင္ ဟူ၍ေခၚၾကသည္။ အခ်ဳိ႔ေဒသတြင္ (ထါေခါဟ္ပြယ္) ထာခိုးပြယ္ ဟူ၍လည္းေခၚၾကသည္။ အေရွ႔ပိုးကရင္အေခၚ ဆအိုင္ေလာင္ သည္ လက္ေ၀ွ႔ေရးျပျခင္း ဟူ၍ အဓိပၸာယ္ရသည္။ တနည္းမွာ ကိုယ္ကာယ ၾကံ႕ခိုင္မႈကို အလွျပျခင္း ဟူ၍လည္းမွတ္ယူႏုိင္သည္။ ထာခိုးပြယ္ သည္ ေတးသီဆိုပြဲဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ၾသပြဲကို (ဃွဳဲးလင္ဖ၀္႔ခႜီ႔) ဟီြးေလာင္ေဖာ႔ခလီ႔ (ေခၚ) ေမတၱာပန္းမ်ဳိးေစ႔ၾကဲတဲ႔ပြဲ ဟူ၍လည္းေခၚၾကသည္။
ဆက္လက္ဖတ္႐ွဳ႕ရန္

October 16, 2012

ကရင္႐ိုးရာ ခ်ည္ျဖဴဖြဲ႕ရျခင္း အေၾကာင္းရင္း

Unknown | 10/16/2012 07:32:00 PM | | Best Blogger Tips
ခ်ည္ျဖဴဖြဲ ့ရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းကိုသိလိုသူ ရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ ကရင္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးႏွင့္ သိရွိလိုသူ ကရင့္မိတ္ေဆြ အားလံုး ထံသို ့ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္။

ကရင္လူမ်ဳိးတို႔ အျမတ္တႏုိး ထိန္းသိမ္းေသာ ရုိးရာဓေလ႔အနက္ ခ်ည္ျဖဴဖြဲ႔မဂၤလာ ျပဳျခင္းသည္ တစ္ရပ္အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။

ကရင္လူမ်ဳိးတို႔သည္ တိဗက္ကုန္းျပင္ျမင္႔ဘက္မွ ဆင္းသက္လာရာတြင္ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ အရပ္ေဒသသို႔ ရွာေဖြရာ၌ အစဦးတြင္ တစ္အုပ္စုတည္း ဆင္းသက္လာသူတို႔က ေနာင္အခါတြင္ အုပ္စုမ်ား ခြဲထြက္ၾကေလသည္။

ထိုသို႔ အုပ္စုမ်ားခြဲထြက္ရာတြင္ ေနာင္အခါ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုသည္႔အခါ ေသာ္လည္ေကာင္း၊ တစ္အုပ္ စုႏွင္႔တစ္အုပ္စု ဆံုေတြ႔ၾက၍လည္ေကာင္း အခ်င္းခ်င္း သိရွိမွတ္သားႏိုင္ရန္ လက္တြင္ ခ်ည္ျဖဴမ်ားျဖင္႔ အမွတ္အသား ခ်ည္ေႏွာင္ထားၾကသည္။ ထိုသို႔ လက္တြင္ ခ်ည္ျဖဴျဖင္႔ အမွတ္အသား ခ်ည္ေႏွာင္ထား
ရာမွ မ်က္ေမွာက္တြင္ လက္ခ်ည္မဂၤလာျပဳျခင္း တည္ရွိလာခဲ႔ၾကသည္ဟု အဆိုရွိၾကသည္။

ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ေရၾကည္ရာ၊ မ်က္ႏုရာ ျမန္မာျပည္သို ့ ဆင္းသက္ထြက္ခြာ လာၾကသည့္အခါ အုပ္စုခြဲ၍ ေမာ၀္-ထၚ (အမိဘက္)၊ ဖါ-ထၚ (အဖဘက္)အုပ္စုႏွစ္စု ျဖစ္ေပၚခဲ့ၾကသည္။ ထို ့သို ့ အုပ္စု
မကြဲ မွီကတည္းက ကရင္အမ်ဳိးသားတို ့သည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ျပန္လည္မွတ္မိေစရန္ႏွင့္ အခ်င္းခ်င္း
အသိအမွတ္ျပဳ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ေရးကို ရည္ရြယ္ျပီး (၁) ဖူ႔ထို၀္မဲပါ၊ (၂) ဖူ႔က္ုဆင္႔မဲပါ၊ (၃) ဖူ႔ေဒၢတ္၊
(၄) ဖူ႔က်ာပံင္၊ (၅) ဖူ႔ေလ်င္.ဃွယ္႔၊ (၆) ဖူ႔မါန္ထ၀္႔၊ (၇) ဖူ႔ဖါ႔သိင္း၊ (၈) ဖူ႔တ္ုကံု႔၊ (၉) ဖူ႔ဖႜးသူေရင္႔ စသည့္ ကိုးဦးေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက မိမိတို ့၏ လက္ေကာက္၀တ္အသီးသီးတြင္ အမွတ္အသားျဖင့္ ခ်ည္ဖြဲ႕ေႏွာင္ေပးခဲ့ၾကသည္။

ေရွးအခါက ကရင္လူမ်ဳိးတို႔သည္ ေတာင္ယာႏွင့္ လယ္ယာကို အဓိကထား၍ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း
ျပဳၾကသည္။ မိုးဦးက်၍ ေတာင္ယာႏွင္႔လယ္လုပ္ငန္းကို သူသူငါငါ လံုးပမ္းးေနခ်ိန္တြင္ တစ္ဦးႏွင္႔တစ္
ဦး အိမ္ေထာင္စုတစ္ခုႏွင္႔တစ္ခု တစ္ရြာႏွင္႔တစ္ရြာ ေတြ႔ဆံုႏုိင္ရန္ မလြယ္ကူေတာ႔ေခ်။ လယ္မ်ားကို ထြန္ယက္ၿပီး စိုက္ပ်ဳိးၿပီးသည္႔ ၀ါေခါင္လတြင္ ေခတၱ အားလပ္ၾက၍ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆံုႏုိင္ၾကရန္ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ သို႔ေၾကာင္႔ပင္ စုေပါင္းမဂၤလာလက္ခ်ည္ၿခင္းကို ၀ါေခါင္လတြင္
ေရြးခ်ယ္၍ ခင္းက်င္းၾကေလသည္။ ၀ါေခါင္လ လက္ခ်ည္ျခင္းကို ေရွးကရင္ လူႀကီးမ်ားက ႀကီးမားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား ထားရွိေပသည္။


၀ါေခါင္လေရာက္လွ်င္ ကြဲကြာေနေသာ ေဆြမ်ဳိးစုမ်ား ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုေရး၊ မိသားစုမ်ားျပန္လည္စု
စည္းေရး၊ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ေသြးစည္းမႈ ခိုင္ျမဲေရး၊ လူငယ္လူရြယ္မ်ားကို လူႀကီးသူမမ်ားက ဆိုဆံုးမစကား ျပဳႏုိင္ေရးကို အဓိကရည္ရြယ္၍ စုေပါင္းလက္ခ်ည္မဂၤလာျပဳၾကေလသည္။

ကရင္လူမ်ဳိးတို႔သည္ စုေပါင္းေနထိုင္ျခင္း၊ စုေပါင္း၍ လုပ္ကိုင္ျခင္းစားေသာက္ႏွင္႔ ၾကံဳေတြ႔ရေသာ
ေဘးအႏ ၱရာယ္ကို စုေပါင္း၍ တြန္းလွန္ကာကြယ္ ေလ႔ရွိသလို ၀ါေခါင္လေရာက္လွ်င္ ကရင္လူမ်ဳိး အိမ္ေထာင္စုတိုင္း ၀တၱရားမပ်က္လက္ခ်ည္ၾကသည္။ ၀ါေခါင္လတြင္ တစ္ရြာလံုး၊ တစ္နယ္လံုးစု
ပါင္း၍ လက္ခ်ည္းျခင္းျဖစ္ရာ ၀ါေခါင္လလက္ခ်ည္ျခင္းဟူ၍ ေခၚေ၀ၚသမုတ္ၾကသည္။

၀ါဆိုလလြန္္၍ ၀ါေခါင္လေရာက္လာလွ်င္ စားသံုးရန္ရိကၡာမ်ား ေလ်ာ႔နည္းလာ၏။ အိမ္ေထာင္စု
အလိုက္၊ ရြာအလိုက္ ေတာင္ယာလယ္ခင္းမွ သီးႏွံမ်ားမေပၚမီအထိ ရိကၡာမ်ားမျပတ္ေစရန္ လိုအပ္ လာသည္။

ထိုသို႔ ရိကၡာမ်ားေခြ်တာ စားေသာက္ေရးကို လူႀကီးမ်ားကသတိေပးၾကသည္။ ထိုအတူ ၀ါေခါင္လ
သည္မိုးသည္းထန္စြာရြာသြန္း၍အေအးဓါတ္လည္းလြန္ကဲေနသည္။ ေခ်ာင္းေရ၊ ျမစ္ေရမ်ားလွ်ံ၍
ေရႀကီးတတ္သည္။ ထိုအခါ ေရာဂါမ်ားထူေျပာ၍ မမာမက်န္းျဖစ္လာတတ္ေပသည္။

အခ်ဳိ႔က ၀ါေခါင္လသည္ ေအးေသာရာသီျဖစ္၍ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ေအးျပီး အတြင္း၀မ္းမီးေတာက္၍ စားသမွ်အဟာရေၾကလြယ္ၿပီး ခံတြင္းၿမိန္စားေသာက္ေကာင္းျခင္းကို ဘီလူး သဘက္မ်ား၊ မေကာင္း ဆုိး၀ါးမ်ား ၀င္စားသည္ဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ အစားအစာကုန္ျခင္းကို "လာဖူ႔၊ လာဏား" မေကာင္း ဆိုး၀ါးလဟူ၍ မွတ္ယူၾကသည္။



ကရင္ရုိးရာ လက္ခ်ည္ျခင္းကို အေရွ႕ပိုးကရင္အေခၚအားျဖင္႔ "ခိုင္စူး" ဟူ၍ေခၚၾကသည္။ "ခိုင္" မွာ မဂၤလာျပဳေသာခ်ည္ ဖြဲ႔ေႏွာင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး "စူး" မွာလက္ကိုေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ အဓိပၸါယ္မွာခ်ည္ျဖဴျဖင္႔ လက္ကိုရစ္ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီး မဂၤလာျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ မဂၤလာျပဳျခင္းအျဖစ္ လက္ခ်ည္ျခင္းရွိသလို ရုိးရာကုထံုးမ်ားအျဖစ္ လက္ခ်ည္ျခင္းလည္းရွိသည္။

ယခုအခါ ရုိးရာကုထံုးအျဖစ္လက္ခ်ည္ျခင္းသည္ တျဖည္းျဖည္း တိမ္ေကာေမွးမွိန္လာလ်က္ရွိသည္။ ကရင္ရုိးရာလက္ခ်ည္ျခင္းသည္ ေယဘုယ်အားျဖင္႔ သံုးမ်ဳိးသံုးစားရွိသည္။ ထိုသံုးမ်ဳိးသံုးစားသည္ အေျခအေန အခ်ိန္အခါကိုလိုက္၍ ျပဳလုပ္ေလ႔ရွိသည္။ ယင္းတို႔မွာ...(၁) လိပ္ျပာေခၚလက္ခ်ည္ျခင္း (လာဟွာခါင္စူး)၊ ထိမ္းျမားမဂၤလာ လက္ခ်ည္ျခင္း (အွ္ဃွဳက္တာင္ေဃွ၀္ ဆ္ုခါင္စူး)၊ (၃) ၀ါေခါင္လ လက္ခ်ည္ျခင္း (လာခုဂ္ခါင္စူး) ဟူ၍ျဖစ္သည္။

၀ါေခါင္လလက္ခ်ည္ျခင္းသည္ကြဲကြာေနၾကေသာကရင့္ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ်ား ျပန္လည္ဆံုဆည္းၾကေစရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္လည္း ႏွစ္လိုဖြယ္ဓေလ့တစ္ခုအျဖစ္ ဆင္ႏႊဲၾကပါသည္။

လက္ခ်ည္ျခင္းျပဳရာတြင္ ေဒသကိုလိုက္၍ေသာ္လည္ေကာင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ထိေတြ႔မူအရ ႏြယ္စပ္ လာ၍ေသာ္လည္ေကာင္း၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ား၊ အယူအဆမ်ား အနည္းအက်ဥ္း ကြဲလြဲေန တတ္ သည္ရွိေသာ္လည္း လက္ခ်ည္ျခင္းရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ အႏွစ္သာရအားျဖင္႔ တူညီလ်က္ရွိသည္။

ခ်ည္ျဖဴဖြဲ႔မဂၤလာ အေဆာင္အေယာင္ပစၥည္းမွာ (၉) မ်ဳိးရွိ၍ ၄င္းတို႔၏ အဓိပၸါယ္မွာ-
(၁) ဆန္ေကာ၊ (၂) ေယာက္မ၊ (၃) ခ်ည္ျဖဴ၊ (၄) ၾကံ၊ (၅) ငွက္ေပ်ာသီး၊ (၆) ထမင္းဆုပ္၊ (၇) ေကာက္ ညွင္းထုပ္ဖင္ခြ်န္၊(၈)နတ္ပန္းညိဳ(ဖ၀္႔၀ီ)၊(၉)ေရစသည္တို႔ျဖစ္ပါသည္။



(၁)ဆန္ေကာ

ဆန္ေကာသည္ ၀ါးႏွင္႔ယက္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေရွးအခါက ကရင္လူမ်ဳိးတို႔သည္ အိုးအိမ္ကို ၀ါးျဖင္႔ ေဆာက္လုပ္ၾကသည္။ အိမ္သံုးပစၥည္းကို သဘာ၀၀ါးပင္ႏွင္႔ယက္လုပ္၍ အသံုးျပဳၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ယက္လုပ္ျခင္း လက္မူအတတ္ပညာကို လက္ဆင္႔ကမ္းၿပီး ထိန္းသိမ္းရမည္ဟူ၍ျဖစ္သည္။

(၂)ေယာက္မ

အခ်ဳိ႕ေသာ လူငယ္လူရြယ္တို႔သည္ စိတ္ျမန္၊ လက္ျမန္ရွိၾကၿပီး ဓါး၊ လွံစသည္တို႔ကိုထုတ္ၿပီး တစ္ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ စိတ္လြဲမွားမူမ်ဳိးမရွိရေအာင္ ေအးခ်မ္းစြာ ညိွႏႈိင္းတိုင္ပင္ၿပီး ေျပာ
ဆိုရ မည္ကို ေယာက္မႏွင္႔ေခါက္၍ ႏႈိင္းျပထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေယာက္မသည္ ပူေလာင္ျခင္းကို ဒဏ္ကိုခံရည္ရွိရာ ထမင္းဟင္းလ်ာမ်ားခ်က္ရာတြင္ လိုသလိုေမႊၿပီး အသံုးျပဳျခင္းျဖစ္သည္။

(၃)ခ်ည္ျဖဴ

၀ါဂြမ္းေစ႔ကို တစ္လံုးခ်င္းစုစည္းၿပီး ျမဲေသာလက္ျဖင္႔ ဂြမ္းကိုက်စ္ၿပီး လူမ်ိဳးအားလံုးသည္လည္း ခ်ည္ျဖဴကဲ႔သို႔ က်စ္လ်စ္ခိုင္ျမဲရမည္ဟူ၍ျဖစ္သည္။ အျဖဴသည္ စင္ၾကယ္သန္ ့ရွင္းသည့္ သရုပ္ကို ေဆာင္သည္။ သားသမီးေျမးျမစ္မ်ား၏ ကံၾကမၼာဆိုးမ်ား က်ေရာက္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ရွိလွ်င္ကာကြယ္ ေျပေပ်ာက္ေစရန္ အတြက္ျဖစ္သည္။

(၄) ၾကံ

ၾကံသည္ ထူးျခားသည့္၀ိေသသ ရွိပါသည္။ ၾကံအား အပြင့္အသီးမွ စုိက္ပ်ဳိးမ်ဳိးပြားရျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ ၎၏ပင္စည္မွ အျမစ္တြယ္အပင္ေပါက္ပြားမ်ား လာျခင္းျဖစ္သည္။ ၾကံပင္အား အရင္းမွ ခုတ္ထစ္ ပိုင္းျဖတ္ ေသာ္လည္း က်န္ရစ္သည့္ အပင္ငုတ္မွ အပင္သစ္ျဖစ္ကာ ၾကီးထားပြားမ်ား လာႏိုင္ပါသည္။

အဆစ္တိုင္းအဆစ္တိုင္းတြင္ အျမစ္ေပါက္ စိုက္ပ်ဳိး ၾကီးထြားရွင္သန္လာႏိုင္ပါသည္။ အျခားေသာ၀ိေသသတစ္ခုမွာလည္း ရာသီဥတုဒဏ္ကို ၾကံၾကံခံ ႏိုင္ျပီး ေႏြ၊မိုး၊ေဆာင္း ရာသီစံု၌ပင္ ၎ပင္ကိုယ္အရည္အေသြးျဖစ္ေသာ အခ်ဳိဓါတ္အရသာမပ်က္ဆီးနိုင္ေခ်။ အစဥ္ခ်ဳိၿမိန္သည့္အရသာ ကို ေပးနိုင္စြမ္းသည္သာ ျဖစ္သည္။

(၅)ငွက္ေပ်ာသီး

ငွက္ေပ်ာသီး၏ ျဖစ္စဥ္ကဲ့သို ့ ေနထို္င္အားထုတ္ရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္။ ငွက္ေပ်ာတစ္ပင္ျဖစ္စဥ္ကို
ဆန္းစစ္ ပါက ပင္စည္အား ထို္းေဖါက္၍ပင္စည္ထိပ္ဖ်ားမွ ငွက္ေပ်ာဖူး က်သည္။ ၎အဖူးမွ အဖီး လိုက္ျပဴထြက္သည္၊ တစ္ဖီး ျခင္းညီညာစြာ ထြက္ေပၚျပီး အဖီးႏွင့္ အသီးမ်ားသည္ စည္းကမ္း က်န
စြာၿဖင့္ စီတန္းၾကီးရင့္လာၾကသည္။ ငွက္ေပ်ာတစ္ခိုင္လံုးအားလည္း အစြယ္တစ္ေခ်ာင္းတည္းမွ ဖ်ာ
ဆင္းျပီး အစြယ္အေနႏွင့္လည္း ပင္စည္ကို မွီတြယ္ထားသည္။ ငွက္ ေပ်ာတစ္ပင္သည္ တစ္ၾကိမ္သာ သီးသည္။ ဂုဏ္သတၱိ အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အရင္အထိ ခုတ္ပိုင္းဖ်က္ဆီးေသာ္လည္း အခ်ိန္တန္
လွ်င္ အပင္ငယ္မ်ား ထိုးထြင္း ေပၚေပါက္လာသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ငွက္ေပ်ာသီး၏ ထူးျခားသည့္
ဂုဏ္ ပုဒ္ကဲ့သို ့ စုစည္းညီညာျပီး သစၥာခိုင္ျမဲ ေသာ၊ စည္းကမ္းေသသပ္ေသာ၊ သားသမီး ေျမးျမစ္ မ်ား ျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ျခင္းျဖစ္သည္။

(၆)ထမင္းဆုပ္

ထမင္းဆုပ္ကဲ့သို ့ ေပါင္းစည္းညီညြတ္ၾကရန္ျဖစ္သည္၊ ထမင္းသည္ နဂိုမႈလအတိုင္း ထားရွိျခင္းထက္ က်စ္က်စ္လွစ္လွစ္ဆုပ္၍ တဆုပ္ျခင္းထားျခင္းက လြယ္လင့္တကူ ပ်က္ဆီးျခင္း၊ ပုတ္သိုးျခင္း၊ မျဖစ္ ေပၚႏို္င္ေခ်။ မပုတ္မသိုး မပ်က္စီးရန္အတြက္ ထမင္းဆုပ္ကဲ့သို ့က်စ္လစ္စုစည္းပါရန္ ရည္ရြယ္ေဖၚျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

(၇)ေကာက္ညွင္းထုပ္ဖင္ခၽြန္

ေကာက္ညွင္းသည္ အလြန္တရာမွ ေစးကပ္သည့္ စားဖြယ္ရာ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ဖင္ခၽြန္ထုပ္ စည္းထား
သျဖင့္ လြန္စြာမွပင္ က်စ္လစ္ေစးကပ္စုစည္းေနျပီး ျပဳျပင္ထားသည္မွာလည္း သာမန္မဟုတ္ဘဲ အခၽြန္ အထက္အျဖစ္ ဖန္တီးထားသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေကာက္ညွင္းဖင္ခၽြန္ကဲ့သို ့ က်စ္လစ္ စုစည္း ၍ ထက္ျမက္ထူးခၽြန္သူမ်ား ျဖစ္ရွိေအာင္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ရန္ကို ဆိုလိုပါသည္။

(၈) နတ္ပန္းညိဳ(ဖ၀္႔၀ီ)

နတ္ပန္းညဳိပန္းအမ်ဳိးအႏြယ္သည္ အျခားအျခားေသာ ပန္းမ်ဳိးႏြယ္ကဲ့သို ့ မဟုတ္ေခ်။ ပန္း၏သဘာ၀
အရ ပန္းမ်ားသည္ ေရေလာင္းေပးနိုင္ပါက အပင္ရွင္သန္ဖူးပြင့္ေသာ္လည္း အခ်ိန္အခါတန္ပါက အပြင့္ေၾကြႏြမ္း ေျခာက္ရ သည္သာ ျဖစ္သည္။ နတ္ပန္းညဳိမွာမႈ အျမစ္တြယ္ရာတြင္ အပင္ေပါက္၍
ရုံဖ႔ြဲ မ်ဳိးဆက္ပ်ံ ့ပြားနိုင္ျပီး အေတာသတ္မႈ မရွိေခ်။

ေရေလာင္းေပးႏိုင္သေရြ ့ ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း ရာသီးျပည့္ ရွင္သန္ၾကီးထြားမႈရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ နတ္ပန္းညဳိပန္း(ဖ၀့္၀ီ๏)ကဲ့သုိ႔ပင္ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ မိမိေရာက္ရွိသည့္ ေနရာေဒသတြင္ အတည္ တက် ေနထုိင္စားေသာက္ၾကရင္း မိမိအမ်ဳိးသားယဥ္ ေက်းမႈမ်ားႏွင့္ ရုိးရာဓေလ့မ်ားကုိ ျမွင့္တင္ ထိန္း သိမ္းေပးႏုိင္ၿပီး မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအား ေမြးထုတ္ ေပးႏုိင္ရန္အတြက္ရည္ရြယ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

(၉) ေရ

ေရၾကည္ေအးကဲ့သို ့ သားသမီးေျမးျမစ္မ်ား ေအးျမၾကည္လင္ပါေစဟူေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ျဖစ္သည္။
ေရ၏ စြမ္းပကားသည္ ၾကီးမားလွျပီး သက္ရွိ သတၲ၀ါအေပါင္းမွ မွီခိုအားထားေနရ သည့္အရာျဖစ္ သည္။ ေဟာင္း ႏြမ္းညစ္ေပေနသည့္စိတ္ဓါတ္မ်ားကို ေရၾကည္ေအးႏွွင့္ ေဆးေၾကာသန္ ့စင္ျပီး ဆက္လက္၍ ေရၾကည္အား ေသာက္သံုး ျခင္းျဖင့္ ကုန္ခန္းေနသည့္ အားအင္မ်ား ျပန္လည္ ျပည့္၀ေစျခင္းျဖစ္သည္။

လက္ခ်ည္ရာတြင္ ဆန္ေကာတစ္ခုခုေပၚတြင္ ေယာက္မ၊ ထမင္းခုႏွစ္ဆုပ္၊ ေကာက္ညွင္းထုပ္ဖင္ခၽြန္ ခုႏွစ္ထုပ္၊ ငွက္ေပ်ာသီးမည့္ခုႏွစ္လံုး၊ ၾကံခုႏွစ္စိပ္၊ နတ္ပန္းညိဳ(ဖ၀္႔၀ီ) ခုနွစ္ခက္ႏွင္႔ ေရၾကည္ေအး တစ္ခြက္ကို ခ်ထားေလသည္။ ထိုအရာဝတၳဳပစၥည္းမ်ားေပၚတြင္ အရွည္တစ္ေတာင္ေက်ာ္ခန္႔ ခ်ည္ျဖဴ မ်ားကိုျဖတ္ၿပီး ျဖန္႔စီထားေလသည္။

လက္ခ်ည္ခံမည္႔လူသည္ လက္ႏွစ္ဖက္လက္၀ါးကို ျဖန္႔ၿပီးဆန္႔ထားရသည္။ လက္၀ါးေပၚတြင္ ထမင္း တစ္ဆုပ္၊ ေကာက္ညွင္းတစ္ထုပ္၊ ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုး၊ ၾကံတစ္စိပ္ႏွင္႔ နတ္ပန္းညိဳသံုးခက္ကို ကိုင္ထားရသည္။

လက္ခ်ည္ေပးၾကမည္႔ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ လက္ခ်ည္ခံသူ၏လက္ကို ညင္သာစြာကိုင္ယူၿပီး ခ်ည္ျဖဴတစ္ပင္ကို အလယ္တည့္တည့္တြင္ ေရအနည္းငယ္ဆြတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ မေကာင္းေသာအရာမ်ား က်သြားေစရန္ လက္ေကာက္၀တ္တြင္ ခ်ည္ျဖဴျဖင္႔ သံုးခါသပ္ခ်ေပးလိုက္သည္။ ထိုသို႔ ျပဳၿပီးေနာက္တြင္ ခ်ည္ျဖဴျဖင့္လက္ကိုဦးစြာ ညာလက္တြင္ရစ္ပတ္ၿပီး ေအာက္ပါအတိုင္း ဆုေတာင္းေပးၾကသည္။


ပလူး- "လိပ္ျပာကေလး ျပန္ခဲ႔ ျပန္ခဲ႔။ မိဘ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင္႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔စြာေနထိုင္ရန္
ျပန္ခဲ႔။ မေနအပ္ေသာအရပ္၊ မသြားမလာသင္႔ေသာအရပ္။ သုသာန္တစျပင္ႏွင္႔ မေကာင္းဆိုး၀ါးတို႔ က်က္စားရာေနရာမ်ားမွေရွာင္ထြက္၍။ မေကာင္းေသာမိစၧာ၊ မိန္းမပ်က္၊ မိန္းမယုတ္တို႔၏ ဖ်ားေယာင္းေသာ စကားကို မယံုၾကည္ပါႏွင္႔။ မိဘႏွစ္ပါး၊ အဘိုးအဘြားတို႔ကို အလုပ္အေကြၽးျပဳရန္ အဘိုး၏ ဖားစည္ကို တီး၊ အဘြား၏ပလိုင္းကိုလြယ္ရန္ ျပန္ခဲ႔။ အိမ္ႀကီးေပၚမွာ စံစားေနျခင္းျဖင္႔ ေက်ာက္သားအလား မာေက်ာျခင္း၊ ျမွားကဲ႔သို႔လွ်င္ျမန္ျခင္း၊ ေက်ာက္သားကိုေခ် သံကိုေခြႏုိင္သည္႔ ခြန္အားတို႔ျဖင္႔ က်န္းမာေစၿပီး၊။ သားသမီးတက်ိတ္၊ ေျမးတစ္ရာႏွင္႔ မိဘေဆြမ်ဳိးဘက္မွ ညီအစ္ကိုသားခ်င္းမ်ား တစုတေ၀းေနထိုင္၍ ျပန္ခဲ႔ပါ။ ပလူး ျပန္လာ ျပန္လာ ျပန္ခဲ႔ပါ" ဟူ၍ ဆုေတာင္းၾကသည္။

လက္ခ်ည္ဆုေတာင္းျခင္းကို ျပဳၿပီးသည္ႏွင္႔ ခ်ည္ျဖဴကိုသပ္ခ်ည္လိုက္ၿပီး အစႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲျဖတ္ ယူလိုက္သည္။ ထိုခ်ည္ျဖဴစမ်ားႏွင္႔အတူ ထမင္း၊ ေကာက္ညွင္းတို႔ကို အနည္းငယ္ဖဲ႔ယူၿပီး ပန္းတစ္
ခက္ႏွင္႔ လက္ခ်ည္ခံသူ၏ ငယ္ထိပ္တြင္တင္ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္တြင္ "ဤခ်ည္ျဖဴကဲ႔သို႔ ဆံပင္မ်ားျဖဴဘိအလား အသက္ရွည္ေစသား" ဟူ၍ ေနာက္ဆံုး ဆုေတာင္းေပးေလသည္။

(ဆုေတာင္းေပးရာတြင္ တတ္ေျမာက္သူတို႔က တတ္ေျမာက္သည္႔ အေလ်ာက္ ဆိုၾကသည္။
အခ်ဳိ႔ကလည္း လိုရင္းကိုသာ တိုတိုတုတ္တုတ္ႏွင္႔ ဆုေတာင္းေပးၾကသည္)

ထိုအခါ လက္ခ်ည္ခံရသူသည္ မိမိေခါင္းေပၚတြင္ လက္ခ်ည္သူ၏ ဆုေတာင္းစကားကို ဦးထိပ္ပန္သည့္ သေဘာျဖင္႔ ထိုအတိုင္းထားေလသည္။ ယင္းေနာက္တြင္ လက္၀ါးႏွင္႔ခံယူၿပီး ဆန္ေကာေပၚတြင္ ျပန္ခ်ထားလိုက္သည္။

လက္ခ်ည္ေပးျခင္း တစ္ဦးၿပီးတစ္ဦး ခ်ည္ေပးၿပီးေနာက္တြင္ လက္ခ်ည္ပြဲအတြက္ စီမံျပဳလုပ္ထား
ေသာ လက္ခ်ည္မဂၤလာ ေကာက္ညွင္းထုပ္ကို တေပ်ာ္တပါး စားေသာက္ၿပီး ၀ါေခါင္လက္ခ်ည္ပြဲ ၿပီးေျမာက္သြားေလသည္။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ ၀ါေခါင္လ ျပည္႔ေန႔ၾကေရာက္တိုင္း ပိုးကရင္လူငယ္မ်ား စုစည္းဦးေဆာင္၍ စုေပါင္း ခ်ည္ျဖဴဖြဲ႔မဂၤလာျပဳပြဲကို အစဥ္အလာမပ်က္ ႏွစ္စဥ္က်င္းပေလ႔ရွိၿပီး ရုိးရာဓေလ႔ေကာင္းတစ္ရပ္ကို အျမတ္တႏုိး ထိန္းသိမ္း ေဖာ္ထုတ္ျမွင့္တင္လ်က္ ရွိေနေပသည္။


ဆက္လက္ဖတ္႐ွဳ႕ရန္