ထား၀ယ္အတြက္ မာတာပြတ္ သင္ခန္းစာ

Tweet

7Day News Journal ေရးသားသူ- ေအးျမေက်ာ္ တစ္၀ီး၀ီးလည္ေနတဲ့ အားျပင္းပန္ကာႏွစ္ခုရဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရပ္ကာအသက္ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ခပ္ျပင္းျပင္း႐ိႈက္႐ႈလိုက္ရင္း အသက္ (၆၃) ႏွစ္အရြယ္ ထိုင္းအမ်ဳိးသမီးႀကီးမီဖဆိုင္ဒြန္ဖယူက သူမအေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို ျမန္မာျပည္ကလာေသာ သတင္းသမားမ်ားကို ေ၀ငွေနသည္။ သူမတို႔ေနထိုင္ရာ ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး၏ ေနအိမ္တြင္ သူမအပါအ၀င္ အနီးအနား၌ ေနထိုင္ေသာေဒသခံထုိင္းလူမ်ဳိး ၁၀ ေ... ယာက္ေက်ာ္လည္း စုေ၀းေရာက္ရွိကာ သူတို႔ခံစားေနရေသာ မာတာပြတ္စက္႐ုံမ်ား အေၾကာင္းကို ေျပာျပရန္ စိတ္ထက္သန္ေနၾကသည္။ အျဖဴေရာင္သမ္းေနေသာ ဆံပင္တိုတိုႏွင့္ ရွပ္အက်ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း၀တ္ဆင္ထားေသာ သူမကေရွ႕တြင္ ထိုင္ေနၾကေသာ ၁၂ ေယာက္ေသာ ျမန္မာသတင္းသမားမ်ားကို “ထား၀ယ္မွာ ေနာင္ျဖစ္လာမယ့္ ျပႆနာေတြကုိ ေျဖရွင္းလုိ႔ရတဲ့ အခြင့္အေရးရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မာတာပြတ္ရဲ႕ သင္ခန္းစာကို နမူနာယူဖို႔ပဲ” ဟု ဒြန္ဖယူက လက္ကိုေျမႇာက္ကာပင့္ကာ ေျပာသည္။ ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးႀကီး ေဒၚဖယူတို႔ ေနထိုင္ေသာ ႏြမ္၀ိုင္းရပ္ကြက္ ငါးေနရာမွာ ရေယာင္းျပည္နယ္၊ မာတာပြတ္ေဒသတြင္ရွိၿပီး ထိုင္းႏုိင္ငံ၏ အႀကီးဆံုးစက္မႈလုပ္ငန္းစီမံကိန္းကို ကားျဖင့္ ၁၀ မိနစ္ခန္႔ေမာင္းလွ်င္ ေရာက္ႏုိင္သည့္ေနရာလည္းျဖစ္သည္။ မာတာပြတ္စက္မႈလုပ္ငန္း စီမံကိန္းမွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ က အစပ်ဳိးခ့ဲၿပီး ယခုအခါ ေျမဧက ၁၆၀၀ ေပၚတြင္ စက္႐ုံေပါင္း ၆၅ ႐ုံေက်ာ္ တည္ေဆာက္ၿပီးစီး လည္ပတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ အရွိန္ေကာင္းေကာင္းလည္ပတ္ေနၿပီး ထိုစက္႐ုံမ်ားမွ ထြက္ေသာမီးခိုးေငြ႕မ်ားကို မာတာပြတ္ေကာင္း ကင္တစ္ခြင္ အတိုင္းသား ျမင္ေတြ႕ႏုိင္သည္။ ေလထုကို အႀကီးအက်ယ္ ညစ္ညမ္းေစေသာ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လုိင္း ဓာတ္အားေပးစက္႐ံု၊ ေရနံဓာတုစက္႐ုံ၊ ပလတ္စတစ္စက္႐ုံ၊ ေက်ာက္မီးေသြးစက္႐ုံ၊ ေရနံခ်က္စက္႐ုံမ်ားက ႏိုင္ငံ၀င္ေငြကို တိုးပြားေစသလုိ ေဒသခံမ်ားအတြက္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ဖန္တီးေပးခဲ့သလုိ ကင္ဆာေရာဂါေ၀ဒနာရွင္အသစ္မ်ားႏွင့္ အသက္႐ႈလမ္းေၾကာင္းဆိုင္ရာ ေရာဂါေ၀ဒနာရွင္အသစ္မ်ားကိုလည္း တစ္ပါတည္းဖန္တီးေပးခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္ကာလအတြင္း မာတာပြတ္စက္႐ုံမ်ားအနီးတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားတြင္ ကင္ဆာေရာဂါမ်ား ျဖစ္ပြားလာၿပီး ၁၉၉၇ မွ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္အထိ ထိုင္းက်န္းမာေရးဌာနက ျပဳလုပ္ထားေသာ စာရင္းမ်ားအရ ကင္ဆာျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းမွာ သံုးဆနီးပါး ျမင့္တက္လာၿပီး ယခုေနာက္ပိုင္းႏွစ္မ်ားတြင္ ဆက္လက္ျပဳလုပ္ေသာ စာရင္းအတိအက်မရွိေသာ္လည္း ကင္ဆာျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းမွာ ယင္းေဒသတြင္ သိသိသာသာျမင့္တက္လာသည္ဟု ထုိင္းျပည္သူ႔ က်န္းမာေရးဌာနမွ က်န္းမာေရး လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္သူ မစၥတာသာမန္ႏြန္းအပ္ခ်ရီရာမတ္က ျမန္မာသတင္းသမားမ်ားကို ေျပာၾကား သည္။ “ျမန္မာမွာလည္း ဆင္တူတဲ့ျပႆနာေတြ ႀကံဳေတြ႕လာလိမ့္မယ္” ဟု မစၥသာမန္ႏြန္းက ေျပာၾကားသည္။ မစၥတာသာမန္ႏြန္းဆိုလိုသည္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံ ရေယာင္းေဒသရွိ မာတာပြတ္စက္မႈဇုန္ စီမံကိန္းကဲ့သို႔အလားတူစီမံကိန္းတစ္ခု ထား၀ယ္ေဒသတြင္ အစပ်ဳိးေနျခင္းကို ရည္ရြယ္လိုျခင္းျဖစ္သည္။ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတြင္ ထိုင္းအစိုးရႏွင့္ ျမန္မာအစုိးရတို႔ သေဘာ တူညီထားသည့္ စီမံကိန္းကို စတင္ရန္ ေျမေနရာရွင္းလင္းေရးမ်ား၊ ေဒသခံမ်ားအား ေရြ႕ေျပာင္းျခင္းမ်ား စတင္လုပ္ေဆာင္ေနၿပီး အဓိကရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ ေသာ အီတာလ်ံထိုင္းကုမၸဏီက ၂၀၁၉ တြင္ စီမံကိန္းအၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္မည္ဟု ေျပာထားသျဖင့္ ၂၀၁၉ အလြန္တြင္ စီမံကိန္းမွာ အေကာင္အထည္ေပၚလာေပလိမ့္မည္။ ထား၀ယ္ေရနံဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းတည္ေဆာက္ေရးကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူမ်ား အဆိုအရ ထား၀ယ္စီမံကိန္းမွာ မာတာပြတ္ထက္ ၁၀ ဆႀကီးမည့္ စီမံကိန္းျဖစ္ၿပီး စက္႐ုံမ်ားမွ စြန္႔ထုတ္ေသာမီးခိုးေငြ႕မ်ားႏွင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္သို႔ သက္ေရာက္ပ်က္စီးမႈမွာလည္း အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုမ်ား ႏုိင္သည္ဟု ယင္းတို႔က ခန္႔မွန္းၾကသည္။ ထား၀ယ္ေရနက္စီမံကိန္းကိုတည္ေဆာက္ရန္ စတင္သေဘာတူစဥ္ကာလက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေသာ မစၥတာအဘီဆစ္က ထိုင္းသတင္းဌာနမ်ားကို “ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း တည္ေဆာက္ရန္ မသင့္ေတာ္ေသာစက္မႈဇုန္မ်ားကို ထား၀ယ္ေဒသသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕တည္ေဆာက္ သြားရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္” ဟု ေျပာၾကားခဲ့ဖူးသည္။ ရေယာင္းေဒသတြင္ ေမြးကတည္းကေနထိုင္ၿပီး အသက္ ၆၅ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ ႏြမ္၀ိုင္းရပ္ကြက္ ၅ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဟူဒုန္ဆလီဖက “အခုကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လည္း ကင္ဆာေရာဂါခံစားေနရတယ္။ ေဆးေတြကို ေစ်းႀကီးေပး၀ယ္ ေသာက္ေနရတယ္” ဟု သူ၏ ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ႀကံဳခံစားေနမႈမ်ားကို ေ၀ငွသည္။ သူ၏ အိမ္တြင္းဧည့္သည့္မ်ားေရွ႕တြင္ ခ်ထားေသာ အားျပင္းလွသည့္ ပန္ကာမ်ားကို ပိတ္ပစ္၍ မျဖစ္ေၾကာင္း အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ပန္ကာေလမ်ားက ခ်ဥ္စူးစူးအနံ႔အသက္မ်ားႏွင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေလအေ၀ွ႔တြင္ အက္ဆစ္နံ႔လိုလို စူးရွရွအနံ႔မ်ားမရေအာင္ကာကြယ္ေပးႏိုင္၍ ျဖစ္သည္ဟု သူက ဧည့္သည္မ်ားကိုရွင္းျပသည္။ ရေယာင္းေဒသမွာ စက္မႈလုပ္ငန္းႀကီးမ်ား ေရာက္မလာမီက ဥယ်ာဥ္ၿခံစိုက္ပ်ဳိးျခင္း၊ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ အသက္ေမြးၾကေသာ ေဒသတစ္ခုျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၃၀ ခန္႔က ႏိုင္ငံ၏ အႀကီးမားဆံုးေသာ စက္မႈလုပ္ငန္း စီမံကိန္းေၾကာင့္ ဥယ်ာဥ္ၿခံေျမမ်ားစြာကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။ ဒူးရင္း၊ ပင္မွည့္၊ သရက္ စသည့္အပင္မ်ား စိုက္ပ်ဳိးကာ ၀င္ေငြရွာေဖြခဲ့ေသာ ထိုေဒသတြင္ ႏွစ္ ၃၀ ၾကာလာေသာ ယေန႔အခ်ိန္ အခါတြင္ေတာ့ အပင္မ်ားမွာ ပိုးက်ျခင္း၊ အသီးမ်ားအခ်ိန္မတိုင္မီ ေႂကြက်ျခင္းမ်ား ျဖစ္လာၿပီး မျဖစ္ထြန္းေတာ့ဘဲ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ မာတာပြတ္စက္႐ံုမ်ားမွ ထြက္ေသာ ဓာတုအဆိပ္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ထစ္ခ်ယံုၾကည္ၾကသည္။ “မိုးေရေတြဟာလည္း အရင္လုိမသန္႔ေတာ့ဘူး။ မိုးေရေတြထဲမွာမည္းမည္းအဖတ္ေတြအၿမဲပါတယ္။ မုိးေရထိတဲ့ သူေတြလည္း အေရျပားယားယံတာေတြ အၿမဲျဖစ္တယ္” ဟုရေယာင္းေဒသတြင္ ေနထိုင္ေသာ ေဒသခံတစ္ဦးက ေျပာသည္။ ရေယာင္းေဒသတြင္ စက္႐ုံ မ်ားတည္ေဆာက္ၿပီးေနာက္မွ ကိုယ္ခႏၶာခ်ဳိ႕ယြင္းသူမ်ားႏွင့္ မသန္စြမ္းသူမ်ားအတြက္ ႏွစ္ဧကေက်ာ္ခန္႔ က်ယ္၀န္းမည့္ ေျမေပၚတြင္ ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ကာ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့သည္။ ၁၀ ႏွစ္တာကာ လအတြင္း နာမက်န္းျဖစ္သူဦးေရမွာ အဆမတန္ျမင့္တက္လာသည့္အတြက္ ရေယာင္းမွ ေဆး႐ုံမ်ားကို တိုးခ်ဲ႕ေဆာက္လုပ္လုိက္ရၿပီး ေဆး႐ုံမ်ားတြင္ ေဆး၀ါးမလံုေလာက္မႈ၊ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္း မလံုေလာက္မႈမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနရေၾကာင္း ရေယာင္းေဒသ ျပည္သူ႔ က်န္းမာေရးဌာနမွ ကၽြမ္းက်င္၀န္ထမ္းတစ္ဦးက ေျပာသည္။ “တစ္ဖက္က စီးပြားေရးတိုးတက္ဖို႔ လုပ္သလုိ တစ္ဖက္မွာလည္း အျခားက်န္းမာေရးနဲ႔ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြရိွေသးတယ္။ ဒါကို အခ်ဳိးညီညီလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ ျမန္မာအစုိးရအေနနဲ႔ ထား၀ယ္စီမံကိန္းကို မာတာပြတ္က သင္ခန္းစာကို နမူနာယူၿပီး ဆက္ လုပ္သင့္တယ္လုိ႔ထင္တယ္” ဟု ယင္းကပင္ အႀကံျပဳေျပာၾကားသည္။ ထား၀ယ္ေဒသတြင္ ထိုင္းမွ အဓိက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စီမံကိန္းျဖစ္ေသာ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ စက္မႈစီမံကိန္း ကနဦးစတင္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ အစိုးရက မဂၢါ၀ပ္ ၄၀၀၀ ေက်ာက္မီးေသြး လွ်ပ္စစ္စက္႐ံုကို ရပ္ဆိုင္းရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဧကငါးေသာင္းေက်ာ္ ေျမေနရာေပၚတြင္ အႀကီးစားစက္႐ံု အလုပ္႐ံုမ်ားကို ဆက္လက္တည္ေဆာက္သြားမည္ဟု သတင္းထုတ္ျပန္သည္။ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၈ ဒသမ ၆ ဘီလီယံ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ ၁၀ ႏွစ္တာအတြင္းအၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားမည္ဟု အစိုးရက သတင္းထုတ္ျပန္ထားသျဖင့္ ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာလွ်င္ ထား၀ယ္ေကာင္းကင္ျပင္တြင္ မာတာပြတ္တြင္ကဲ့သို႔ မီးခိုးေငြ႕မ်ား ျပန္႔ႀကဲေနေပလိမ့္မည္။ တစ္ခ်ိန္က ခရီးသြားဆဲြေဆာင္မႈ တစ္ေနရာျဖစ္ခဲ့ေသာ မာတာပြတ္ကမ္းေျခ ျပာလဲ့လဲ့မွ အမည္းဖတ္၊ အမိႈက္မ်ားႏွင့္ ေနာက္က်ိေနေသာ ငံျပာရည္ေရာင္ ေျပာင္းသြားသကဲ့သုိ႔ ထား၀ယ္ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခအေရာင္ေျပာင္းသြားမည္လားဆိုသည္ကေတာ့ ေမးခြန္းတစ္ခုျဖစ္ေနသည္။ မာတာပြတ္ ေဒသခံမ်ားက ေနာက္က်မွသိခဲ့ရေသာ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုမ်ားမွ ဓာတုအဆိပ္မ်ားေၾကာင့္ ယင္းတို႔၏ က်န္းမာေရးႏွင့္လူမႈဘ၀အေထြေထြကို ဆိုးရြားစြာ သက္ေရာက္ခဲ့ရျခင္းကို နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ အားအင္ရွိသမွ် တားဆီးခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ အားမတန္မာန္ေလွ်ာ့ခံရေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ျမန္မာသတင္းသမားမ်ားကို ေျပာသည္။ “မလုပ္ခင္ကတည္းက ဘာမွမလုပ္ေစတာေကာင္းတယ္။ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ တိုင္တစ္တိုင္ေတာင္ လာအစိုက္မခံနဲ႔” ဟု ခံျပင္း ေဒါသထြက္ေနဟန္ရွိေသာ ဒြန္ဖယူက ျမန္မာသတင္းသမားမ်ားမွ တစ္ဆင့္ ထား၀ယ္ေဒသခံမ်ားကို စကားပါးလိုက္ပါသည္။

7Day News Journal

ေရးသားသူ- ေအးျမေက်ာ္

တစ္၀ီး၀ီးလည္ေနတဲ့ အားျပင္းပန္ကာႏွစ္ခုရဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရပ္ကာအသက္ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ခပ္ျပင္းျပင္း႐ိႈက္႐ႈလိုက္ရင္း အသက္ (၆၃) ႏွစ္အရြယ္ ထိုင္းအမ်ဳိးသမီးႀကီးမီဖဆိုင္ဒြန္ဖယူက သူမအေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို ျမန္မာျပည္ကလာေသာ သတင္းသမားမ်ားကို ေ၀ငွေနသည္။ သူမတို႔ေနထိုင္ရာ ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး၏ ေနအိမ္တြင္ သူမအပါအ၀င္ အနီးအနား၌ ေနထိုင္ေသာေဒသခံထုိင္းလူမ်ဳိး ၁၀ ေ...

ယာက္ေက်ာ္လည္း စုေ၀းေရာက္ရွိကာ သူတို႔ခံစားေနရေသာ မာတာပြတ္စက္႐ုံမ်ား အေၾကာင္းကို ေျပာျပရန္ စိတ္ထက္သန္ေနၾကသည္။

အျဖဴေရာင္သမ္းေနေသာ ဆံပင္တိုတိုႏွင့္ ရွပ္အက်ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း၀တ္ဆင္ထားေသာ သူမကေရွ႕တြင္ ထိုင္ေနၾကေသာ ၁၂ ေယာက္ေသာ ျမန္မာသတင္းသမားမ်ားကို “ထား၀ယ္မွာ ေနာင္ျဖစ္လာမယ့္ ျပႆနာေတြကုိ ေျဖရွင္းလုိ႔ရတဲ့ အခြင့္အေရးရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မာတာပြတ္ရဲ႕ သင္ခန္းစာကို နမူနာယူဖို႔ပဲ” ဟု ဒြန္ဖယူက လက္ကိုေျမႇာက္ကာပင့္ကာ ေျပာသည္။

ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးႀကီး ေဒၚဖယူတို႔ ေနထိုင္ေသာ ႏြမ္၀ိုင္းရပ္ကြက္ ငါးေနရာမွာ ရေယာင္းျပည္နယ္၊ မာတာပြတ္ေဒသတြင္ရွိၿပီး ထိုင္းႏုိင္ငံ၏ အႀကီးဆံုးစက္မႈလုပ္ငန္းစီမံကိန္းကို ကားျဖင့္ ၁၀ မိနစ္ခန္႔ေမာင္းလွ်င္ ေရာက္ႏုိင္သည့္ေနရာလည္းျဖစ္သည္။

မာတာပြတ္စက္မႈလုပ္ငန္း စီမံကိန္းမွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ က အစပ်ဳိးခ့ဲၿပီး ယခုအခါ ေျမဧက ၁၆၀၀ ေပၚတြင္ စက္႐ုံေပါင္း ၆၅ ႐ုံေက်ာ္ တည္ေဆာက္ၿပီးစီး လည္ပတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ အရွိန္ေကာင္းေကာင္းလည္ပတ္ေနၿပီး ထိုစက္႐ုံမ်ားမွ ထြက္ေသာမီးခိုးေငြ႕မ်ားကို မာတာပြတ္ေကာင္း
ကင္တစ္ခြင္ အတိုင္းသား ျမင္ေတြ႕ႏုိင္သည္။

ေလထုကို အႀကီးအက်ယ္ ညစ္ညမ္းေစေသာ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လုိင္း ဓာတ္အားေပးစက္႐ံု၊ ေရနံဓာတုစက္႐ုံ၊ ပလတ္စတစ္စက္႐ုံ၊ ေက်ာက္မီးေသြးစက္႐ုံ၊ ေရနံခ်က္စက္႐ုံမ်ားက ႏိုင္ငံ၀င္ေငြကို တိုးပြားေစသလုိ ေဒသခံမ်ားအတြက္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ဖန္တီးေပးခဲ့သလုိ ကင္ဆာေရာဂါေ၀ဒနာရွင္အသစ္မ်ားႏွင့္ အသက္႐ႈလမ္းေၾကာင္းဆိုင္ရာ ေရာဂါေ၀ဒနာရွင္အသစ္မ်ားကိုလည္း တစ္ပါတည္းဖန္တီးေပးခဲ့သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္ကာလအတြင္း မာတာပြတ္စက္႐ုံမ်ားအနီးတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားတြင္ ကင္ဆာေရာဂါမ်ား ျဖစ္ပြားလာၿပီး ၁၉၉၇ မွ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္အထိ ထိုင္းက်န္းမာေရးဌာနက ျပဳလုပ္ထားေသာ စာရင္းမ်ားအရ ကင္ဆာျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းမွာ သံုးဆနီးပါး ျမင့္တက္လာၿပီး ယခုေနာက္ပိုင္းႏွစ္မ်ားတြင္ ဆက္လက္ျပဳလုပ္ေသာ စာရင္းအတိအက်မရွိေသာ္လည္း ကင္ဆာျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းမွာ ယင္းေဒသတြင္ သိသိသာသာျမင့္တက္လာသည္ဟု ထုိင္းျပည္သူ႔ က်န္းမာေရးဌာနမွ က်န္းမာေရး လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္သူ မစၥတာသာမန္ႏြန္းအပ္ခ်ရီရာမတ္က ျမန္မာသတင္းသမားမ်ားကို ေျပာၾကား သည္။

“ျမန္မာမွာလည္း ဆင္တူတဲ့ျပႆနာေတြ ႀကံဳေတြ႕လာလိမ့္မယ္” ဟု မစၥသာမန္ႏြန္းက ေျပာၾကားသည္။
မစၥတာသာမန္ႏြန္းဆိုလိုသည္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံ ရေယာင္းေဒသရွိ မာတာပြတ္စက္မႈဇုန္ စီမံကိန္းကဲ့သို႔အလားတူစီမံကိန္းတစ္ခု ထား၀ယ္ေဒသတြင္ အစပ်ဳိးေနျခင္းကို ရည္ရြယ္လိုျခင္းျဖစ္သည္။ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတြင္ ထိုင္းအစိုးရႏွင့္ ျမန္မာအစုိးရတို႔ သေဘာ တူညီထားသည့္ စီမံကိန္းကို စတင္ရန္ ေျမေနရာရွင္းလင္းေရးမ်ား၊ ေဒသခံမ်ားအား ေရြ႕ေျပာင္းျခင္းမ်ား စတင္လုပ္ေဆာင္ေနၿပီး အဓိကရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ ေသာ အီတာလ်ံထိုင္းကုမၸဏီက ၂၀၁၉ တြင္ စီမံကိန္းအၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္မည္ဟု ေျပာထားသျဖင့္ ၂၀၁၉ အလြန္တြင္ စီမံကိန္းမွာ အေကာင္အထည္ေပၚလာေပလိမ့္မည္။

ထား၀ယ္ေရနံဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းတည္ေဆာက္ေရးကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူမ်ား အဆိုအရ ထား၀ယ္စီမံကိန္းမွာ မာတာပြတ္ထက္ ၁၀ ဆႀကီးမည့္ စီမံကိန္းျဖစ္ၿပီး စက္႐ုံမ်ားမွ စြန္႔ထုတ္ေသာမီးခိုးေငြ႕မ်ားႏွင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္သို႔ သက္ေရာက္ပ်က္စီးမႈမွာလည္း အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုမ်ား ႏုိင္သည္ဟု ယင္းတို႔က ခန္႔မွန္းၾကသည္။

ထား၀ယ္ေရနက္စီမံကိန္းကိုတည္ေဆာက္ရန္ စတင္သေဘာတူစဥ္ကာလက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေသာ မစၥတာအဘီဆစ္က ထိုင္းသတင္းဌာနမ်ားကို “ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း တည္ေဆာက္ရန္ မသင့္ေတာ္ေသာစက္မႈဇုန္မ်ားကို ထား၀ယ္ေဒသသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕တည္ေဆာက္
သြားရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္” ဟု ေျပာၾကားခဲ့ဖူးသည္။

ရေယာင္းေဒသတြင္ ေမြးကတည္းကေနထိုင္ၿပီး အသက္ ၆၅ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ ႏြမ္၀ိုင္းရပ္ကြက္ ၅ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဟူဒုန္ဆလီဖက “အခုကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လည္း ကင္ဆာေရာဂါခံစားေနရတယ္။ ေဆးေတြကို ေစ်းႀကီးေပး၀ယ္ ေသာက္ေနရတယ္” ဟု သူ၏ ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ႀကံဳခံစားေနမႈမ်ားကို ေ၀ငွသည္။

သူ၏ အိမ္တြင္းဧည့္သည့္မ်ားေရွ႕တြင္ ခ်ထားေသာ အားျပင္းလွသည့္ ပန္ကာမ်ားကို ပိတ္ပစ္၍ မျဖစ္ေၾကာင္း အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ပန္ကာေလမ်ားက ခ်ဥ္စူးစူးအနံ႔အသက္မ်ားႏွင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေလအေ၀ွ႔တြင္ အက္ဆစ္နံ႔လိုလို စူးရွရွအနံ႔မ်ားမရေအာင္ကာကြယ္ေပးႏိုင္၍ ျဖစ္သည္ဟု သူက ဧည့္သည္မ်ားကိုရွင္းျပသည္။

ရေယာင္းေဒသမွာ စက္မႈလုပ္ငန္းႀကီးမ်ား ေရာက္မလာမီက ဥယ်ာဥ္ၿခံစိုက္ပ်ဳိးျခင္း၊ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ အသက္ေမြးၾကေသာ ေဒသတစ္ခုျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၃၀ ခန္႔က ႏိုင္ငံ၏ အႀကီးမားဆံုးေသာ စက္မႈလုပ္ငန္း စီမံကိန္းေၾကာင့္ ဥယ်ာဥ္ၿခံေျမမ်ားစြာကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။ ဒူးရင္း၊ ပင္မွည့္၊ သရက္ စသည့္အပင္မ်ား စိုက္ပ်ဳိးကာ ၀င္ေငြရွာေဖြခဲ့ေသာ ထိုေဒသတြင္ ႏွစ္ ၃၀ ၾကာလာေသာ ယေန႔အခ်ိန္ အခါတြင္ေတာ့ အပင္မ်ားမွာ ပိုးက်ျခင္း၊ အသီးမ်ားအခ်ိန္မတိုင္မီ ေႂကြက်ျခင္းမ်ား ျဖစ္လာၿပီး မျဖစ္ထြန္းေတာ့ဘဲ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ မာတာပြတ္စက္႐ံုမ်ားမွ ထြက္ေသာ ဓာတုအဆိပ္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ထစ္ခ်ယံုၾကည္ၾကသည္။

“မိုးေရေတြဟာလည္း အရင္လုိမသန္႔ေတာ့ဘူး။ မိုးေရေတြထဲမွာမည္းမည္းအဖတ္ေတြအၿမဲပါတယ္။ မုိးေရထိတဲ့ သူေတြလည္း အေရျပားယားယံတာေတြ အၿမဲျဖစ္တယ္” ဟုရေယာင္းေဒသတြင္ ေနထိုင္ေသာ ေဒသခံတစ္ဦးက ေျပာသည္။ ရေယာင္းေဒသတြင္ စက္႐ုံ မ်ားတည္ေဆာက္ၿပီးေနာက္မွ ကိုယ္ခႏၶာခ်ဳိ႕ယြင္းသူမ်ားႏွင့္ မသန္စြမ္းသူမ်ားအတြက္ ႏွစ္ဧကေက်ာ္ခန္႔ က်ယ္၀န္းမည့္ ေျမေပၚတြင္ ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ကာ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့သည္။ ၁၀ ႏွစ္တာကာ လအတြင္း နာမက်န္းျဖစ္သူဦးေရမွာ အဆမတန္ျမင့္တက္လာသည့္အတြက္ ရေယာင္းမွ ေဆး႐ုံမ်ားကို တိုးခ်ဲ႕ေဆာက္လုပ္လုိက္ရၿပီး ေဆး႐ုံမ်ားတြင္ ေဆး၀ါးမလံုေလာက္မႈ၊ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္း မလံုေလာက္မႈမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနရေၾကာင္း ရေယာင္းေဒသ ျပည္သူ႔ က်န္းမာေရးဌာနမွ ကၽြမ္းက်င္၀န္ထမ္းတစ္ဦးက ေျပာသည္။

“တစ္ဖက္က စီးပြားေရးတိုးတက္ဖို႔ လုပ္သလုိ တစ္ဖက္မွာလည္း အျခားက်န္းမာေရးနဲ႔ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြရိွေသးတယ္။ ဒါကို အခ်ဳိးညီညီလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ ျမန္မာအစုိးရအေနနဲ႔ ထား၀ယ္စီမံကိန္းကို မာတာပြတ္က သင္ခန္းစာကို နမူနာယူၿပီး ဆက္ လုပ္သင့္တယ္လုိ႔ထင္တယ္” ဟု ယင္းကပင္ အႀကံျပဳေျပာၾကားသည္။

ထား၀ယ္ေဒသတြင္ ထိုင္းမွ အဓိက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စီမံကိန္းျဖစ္ေသာ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ စက္မႈစီမံကိန္း ကနဦးစတင္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ အစိုးရက မဂၢါ၀ပ္ ၄၀၀၀ ေက်ာက္မီးေသြး လွ်ပ္စစ္စက္႐ံုကို ရပ္ဆိုင္းရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဧကငါးေသာင္းေက်ာ္ ေျမေနရာေပၚတြင္ အႀကီးစားစက္႐ံု အလုပ္႐ံုမ်ားကို ဆက္လက္တည္ေဆာက္သြားမည္ဟု သတင္းထုတ္ျပန္သည္။ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၈ ဒသမ ၆ ဘီလီယံ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ ၁၀ ႏွစ္တာအတြင္းအၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားမည္ဟု အစိုးရက သတင္းထုတ္ျပန္ထားသျဖင့္ ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာလွ်င္ ထား၀ယ္ေကာင္းကင္ျပင္တြင္ မာတာပြတ္တြင္ကဲ့သို႔ မီးခိုးေငြ႕မ်ား ျပန္႔ႀကဲေနေပလိမ့္မည္။

တစ္ခ်ိန္က ခရီးသြားဆဲြေဆာင္မႈ တစ္ေနရာျဖစ္ခဲ့ေသာ မာတာပြတ္ကမ္းေျခ ျပာလဲ့လဲ့မွ အမည္းဖတ္၊ အမိႈက္မ်ားႏွင့္ ေနာက္က်ိေနေသာ ငံျပာရည္ေရာင္ ေျပာင္းသြားသကဲ့သုိ႔ ထား၀ယ္ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခအေရာင္ေျပာင္းသြားမည္လားဆိုသည္ကေတာ့ ေမးခြန္းတစ္ခုျဖစ္ေနသည္။
မာတာပြတ္ ေဒသခံမ်ားက ေနာက္က်မွသိခဲ့ရေသာ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုမ်ားမွ ဓာတုအဆိပ္မ်ားေၾကာင့္ ယင္းတို႔၏ က်န္းမာေရးႏွင့္လူမႈဘ၀အေထြေထြကို ဆိုးရြားစြာ သက္ေရာက္ခဲ့ရျခင္းကို နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ အားအင္ရွိသမွ် တားဆီးခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ အားမတန္မာန္ေလွ်ာ့ခံရေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ျမန္မာသတင္းသမားမ်ားကို ေျပာသည္။

“မလုပ္ခင္ကတည္းက ဘာမွမလုပ္ေစတာေကာင္းတယ္။ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ တိုင္တစ္တိုင္ေတာင္ လာအစိုက္မခံနဲ႔” ဟု ခံျပင္း ေဒါသထြက္ေနဟန္ရွိေသာ ဒြန္ဖယူက ျမန္မာသတင္းသမားမ်ားမွ တစ္ဆင့္ ထား၀ယ္ေဒသခံမ်ားကို စကားပါးလိုက္ပါသည္။